File:AGAD (4) Zasady wydawania banknotów, Pudło 663 s. 27.png

„Papiery polskie”
Projekt składający się z 20 artykułów dotyczący zasad wykonania, druku i emisji „papierów polskich” na emigracji.
Rząd Narodowy szukał wsparcia finansowego działań powstańczych na różne sposoby. Jednym z takich sposobów były różnego typu przymusowe lub dobrowolne pożyczki nakładane na obywateli mieszkających w Królestwie Polskim, w pozostałych zaborach oraz przebywających na emigracji. Ze względu na coraz liczniejszą rzeszę obywateli przebywających na emigracji, Rząd Narodowy starał się różnymi metodami wydobyć od emigrantów pieniądze potrzebne powstańcom w kraju.
Dokument pt. „Papiery polskie” był zapewne jednym z wielu projektów dotyczących zasad drukowania i emisji pożyczki na cele powstańcze. Składa się on z 20 artykułów, gdzie szczegółowo omówiono poszczególne etapy emisji „papierów” pożyczki. Na miejsce druku papierów wyznaczono Londyn, a na miejsce wykonania pieczęci – Paryż. Pożyczka skierowana była do osób „życzliwych sprawie polskiej” w Paryżu, Londynie i „inszych miastach”. Ogólna kwota pożyczki wynosiła 10 milionów franków, liczba wyrażająca wartość poszczególnych kwitów (1000, 100, 10, 5, 1 franków) miała być dodawana później. Bilet zawierał numer porządkowy, numer serii, treść obejmującą cel pożyczki, pieczęć i podpisy „umocownego” i „kasjera”. Miały być one honorowane i przyjęte w „kasach Polski oswobodzonej”. „Papiery polskie” były dwujęzyczne, na jednej stronie napisy w języku polskim, na drugiej stronie – ta sama treść w języku francuskim. Komisja (zapewne Komisja Długu Narodowego), zajmująca się emisją tych papierów miała także za zadanie przygotowanie rejestru osób, obejmującego imiona, nazwiska i miejsce zamieszkania „możniejszych ziomków i przyjaciół” przebywających poza granicami zaborów, którzy są przychylni sprawie polskiej i zechcą nabyć bilety. Po wydrukowaniu papierów Komisja powinna wyznaczyć poborców i rozesłać gotowe papiery do osób z listy (według wcześniej sporządzonego rejestru). Na poborców proponowano wyznaczyć kapłanów, osoby „znane z życzliwości” oraz kobiety, „Polki, które potrafią trafić do serc szlachetnych”. Również do zadań Komisji należało urządzenie biura, organizacja korespondencji, kontrola i współpraca z bankierami.
Zebrane fundusze miały zostać przeznaczone stosownie do rozporządzenia Rządu Tymczasowego, po uprzedniej kontroli ze strony specjalnie do tego powołanej komisji. Po zgromadzeniu sumy 10 milionów franków matrycę i pieczęć nakazano zniszczyć w obecności 15 świadków („ziomków i przyjaciół sprawy polskiej”). Protokół ze zniszczenia wraz z rejestrem osób, które nabyły „papiery polskie” miał zostać złożony w „archiwach oswobodzonej Polski”.
Opis zewnętrzny: Oryginał, jęz. polski, druk o wymiarach 275x220 mm
Miejsce przechowywania: Biblioteka Polska w Paryżu, Rząd Narodowy powstania 1863-1864. Archiwum Izby Obrachunkowej, sygn. 663, s. 27.