File:Ignacy Płażewski, Przystanek autobusowy na Placu Wolności, I-4719-2.jpg

Fotografia Ignacego Płażewskiego przedstawiająca Plac Wolności od strony ulicy Legionów, na której widać przechodniów oraz autobus miejski (kursujący między Placem Wolności, a Placem Niepodległości )stojący na przystanku. Początki Placu Wolności wiążą się z wytyczeniem obszaru Nowego Rynku (który w 1918 roku został nazwany Placem Wolności) w latach 1821-23. Wyznaczony został wtedy ośmiokątny plac centralny pierwszej osady przemysłowej zwanej Nowym Miastem. Nowy Rynek był też punktem centralnym do wyznaczenia czterech obszarów urbanistycznych podzielonych na 202 działki nowej osady przemysłowej – granicę ich stanowiły kolejno ulica Wschodnia, Zachodnia, Północna oraz Południowa (ob. Rewolucji 1905 roku). W tle widać budynek dawnego Ratusza, projektu Bonifacego Witkowskiego, wzniesionego przez zgierskiego przedsiębiorcę budowlanego Zbigniewa Libelta, który powstał w latach 1826-1827. Jest to najstarszy zabytek przemysłowej Łodzi. Budynek reprezentujący formą styl typowy dla późnego klasycyzmu Królestwa Polskiego, usytuowano na narożnej działce przy Nowym Rynku u wlotu ulicy Piotrkowskiej. Dziś w budynku dawnego Ratusza, w którym mieściła się również min. kasa miejska i odwach z więzieniem, siedzibę ma Archiwum Państwowe w Łodzi.

Co ciekawe forma Ratusza została zharmonizowana ze stojącym po drugiej stronie u wlotu obecnej ulicy Piotrkowskiej kościoła ewangelicko-augsburskiego Świętej Trójcy. Oba tworzyły efektowną „bramę” do głównej ulicy miasta. Świątynia ta powstała w latach 1826-28 wg projektu tego samego architekta co Ratusz, Bonifacego Witkowskiego, a w latach 1889-1891 ze względu na rosnącą liczbę wiernych została przebudowana wg projektu Otto Gehlinga. Od 1945 r. jest to kościół rzymskokatolicki pw. Zesłania Ducha Świętego.