File:Hof-gedachten, dat is, invallen, by gelegentheyt oft op't gesichte van boomen, planten, bloemen, kruyden, en diergelijcke aerdt-gewassen, verweckt, in't Buyten-leven (1655) (14560869858).jpg

Identifier: hofgedachtendati01cats (find matches)
Title: Hof-gedachten, dat is, invallen, by gelegentheyt oft op't gesichte van boomen, planten, bloemen, kruyden, en diergelijcke aerdt-gewassen, verweckt, in't Buyten-leven
Year: 1655 (1650s)
Authors: Cats, Jacob, 1577-1660
Subjects:
Publisher: Amsterdan, By J.J. Schipper
Contributing Library: Duke University Libraries
Digitizing Sponsor: Duke University Libraries

View Book Page: Book Viewer
About This Book: Catalog Entry
View All Images: All Images From Book
Click here to view book online to see this illustration in context in a browseable online version of this book.

Text Appearing Before Image:
Soo acht men in 't gemeen de nutte vonden niet.
Dit heeft een geeftigh hooft eens weten uyt te rechten ;
Dies zijn , door fijn beleyt, de winden onfe knechten,
En is et niet genoegh, fielt hier het water by ,
Dat is oock voorde menfch een flage flaverny.
Een vliet door haren ftroom, doet groote raders draeyen,
En foo doet oock de wint, als die beflaet te waeyen:
De wint noch boven dat, die faeght oock dickmael hout,
Daer van men Sloten fticht, en fchoone kamers bout.
Siet wat men dickmaels fiet, dat hoort men weynigh achten;
Dies wert een Prins geleert, fïch des te moeten wachten.
Veel luyden wel geleert in faken van den Staet,
Die geven over-alaen Vorfien defen raet :
Maer fbo de jonge liên hier op mijn oordeel vraeghden,
Soo gaef ick defè les aen al de jonge Maeghden:
Hoort Vrijfters, fooje wilt doen achten uwen flaet,
Weeft fedigh waerje zijt,
en houdt.u van de ftraet.

XLVIII. Op

120 Invallende gedachten

XLVII. of t' gefichte van een hout, dat in't midden brandt op 't eynde water uytgeeft.
Text Appearing After Image:
By welcke gelegentheyt Maria Magdalena, of een ander boetveérdigh fondaer, of
fondareffe, mach verftaen worden aldus te fpreken:
ICk fit hier aen den heert, ick fie het brandt-hout gloeyen,
Ick fie dat uyt een block geftage tranen vloeyen;
Ick fie het met verdriet, doch echter met vermaeck ,
En fegge tot my fèlfs: Siet daer ons eygen faeck.
Is t niet een wonder dingh, het vuur kan water geven,
Het wort er uyt geperft , of krachtigh uytgedreven,

En

op voorvallende gekgenthedm. 121

En van dit feltfaem werck wift ick de reden niet,
Voor dat et even my ten leften is gefchiet.
Ick die in geyle vreught, voor delen, plagh te mallen ,
Laet nu, met droeven geeft, mijn tranen nedervallen,
Hetlidt, dat eertijts gaf een ingang tot de luft,
Geeft nu een heylfaem vocht, dat vuyle tochten bluft,
'k En wil geen vliegend oogh na defen meer verdragen;
Maer in een vlietend oogh daer heb ick mijn behagen:
Mijn tranen vallen neer, mijn ziele rijft om hoogh,
Waer vuur is in het hert, is water in het oogh.
XLIX. Invallende gedachten na voorgaende blijtfchap.

Note About Images