File:COLLECTIE TROPENMUSEUM Reliëf O 2 op de verborgen voet van de Borobudur TMnr 10015740.jpg

Nederlands: Negatief. Negatief waarop reliëf O 2 van de verborgen voet van de Borobudur te zien is. De verborgen voet van de Borobudur is de oorspronkelijke basis van het Buddhistische heiligdom dat rond 800 gebouwd is. In een latere fase van de bouw werd deze basis verborgen, waarschijnlijk om verzakking te verkomen. De verborgen voet loopt om het hele bouwwerk heen en bevat 160 reliëfs die tezamen de Mahakarmawibhangga verbeelden, een Mahayanistische tekst die de werking van de leer van Karma uiteenzet. Deze leerrede wordt aan Buddha toegeschreven en handelt over oorzaak en gevolg.

N.J. Krom en Th. van Erp duiden in hun standaardwerk over de Borobudur (Beschrijving van Barabudur (Den Haag: Martinus Nijhoff, 1920-1931)) de reliëfs van de verborgen voet aan als serie O. Op de reliëfs zijn voorbeelden van de theorie uitgebeeld: goede daden hebben goede gevolgen en slechte daden hebben slechte gevolgen. De reliëfs vallen in twee delen uiteen: O 1 tot en met O 117 verbeelden een aantal daden die leiden tot één en hetzelfde gevolg. De reliëfs O 118 tot en met O 160 tonen verschillende gevolgen van één oorzaak. De uiteenzetting van de leer begint bij de trap aan de oostzijde en ontrolt zich met de klok mee om het bouwwerk heen. De reliëfs moeten dan ook gelezen worden van rechts naar links.

Lange tijd was onbekend wat op de reliëfs van de verborgen voet stond afgebeeld. Hoewel de reliëfs al in 1885 waren ontdekt door Dr Ir J.W. IJzerman (1851-1932) kon de Franse geleerde Sylvain Lévi pas in 1929, op het zesde Congres van het Oostersch Genootschap, constateren dat het op de verborgen voet ging om een Buddhistische tekst: Mahakarmawibhangga. Lévi had in 1922 een manuscript uit 1411 met deze tekst ontdekt in Kathmandu, Nepal. De tekst bleek populair in de Buddhistische wereld te zijn en een aantal verwante teksten te hebben: twee Chinese werken, waarvan één vertaald was in 582 door Gautama Dharmaprajna en één tussen 980 en 1000 door T'ien si Tsai. Daarnaast bevat de Tibetaanse Kanjur twee werken met de titel Karmawibhangga. In 1933 publiceerde de archeoloog N.J. Krom een uitgebreide analyse van het Mahakarmawibhangga op de reliëfs van de bedolven voet. Hierin legt hij een relatie tussen de afbeeldingen op de reliëfs en de tekstpassages in het Mahakarmawibhangga.

Reliëf O 2 bevindt zich aan de oostzijde van de Borobudur en correspondeert volgens N.J. Krom met de eerste paragraaf van het Mahakarmawibhangga: Wat is dan de daad, die een kort leven ten gevolge heeft? Antwoord: de aanslag op het leven; het zich verheugen over een aanslag op het leven, het prijzen van een aanslag op het leven; het genoegen scheppen in de dood van een vijand; het aanzetten tot de dood van een vijand; het prijzen van de dood van een vijand; de vruchtafdrijving; het prijzen van de vruchtafdrijving; het inrichten van een terrein, waar veel levende wezens gedood worden, buffels, vee, varkens, hanen enz., terwijl van de brenger van het offer de kinderen en kindskinderen en andere mensen, uit winstbejag en vrees hem navolgend, levende wezens doden. Zoals een bedelmonnik in de grote stad Kasmira.... (Uit: N.J. Krom, Het Karmawibhangga op Barabudur. Mededeelingen der koninklijke academie van wetenschappen, afdeeling letterkunde, deel 76, serie B, No. 8 (Amsterdam: Noordhollandsche Uitgevers-Maatschappij, 1933) 218).

Op reliëf O 2a is een gesprek met een jager te zien. O 2b laten een gezelschap zien waarvoor vis wordt schoongemaakt en gekookt. Deze twee delen van het reliëf tonen de vreugde over en het prijzen van een aanslag op het leven. Op O 2c is een ziek kind te zien, dat zou kunnen duiden op het genoegn in de dood van een vijand, maar volgens Krom is het waarschijnlijker dat dit deel het "korte leven" weergeeft, wat een gevolg is van misdaden. Volgens Krom verbeeldt de beeldhouwer aan de linkerkant zoveel mogelijk de goed of slechte gevolgen van wat op de rest van het reliëf is voorgesteld.

Bronnen:

A.J. Bernet Kempers, Borobudur. Mysteriegebeuren in steen. Verval en restauratie. Oudjavaans volksleven (Wassenaar 1973/gewijzigde herdruk); Van Erp, Th., Krom, N.J., Beschrijving van Barabudur (Den Haag: Martinus Nijhoff, 1920-1931); N.J. Krom, Het Karmawibhangga op Barabudur. Mededeelingen der koninklijke academie van wetenschappen, afdeeling letterkunde, deel 76, serie B, No. 8 (Amsterdam: Noordhollandsche Uitgevers-Maatschappij, 1933).. Reliëf O 2 op de verborgen voet van de Borobudur