File:Bronisław Wilkoszewski, „Widoki m. Łodzi” – Skład win M. Sprzączkowskiego.jpg

Fotografia przedstawia kamienicę narożną mieszcząca się u zbiegu ulic Piotrkowskiej i Dzielnej (później Narutowicza). Wybudowana została w 1876 roku przez Franza Fischera właściciela fabryki włókienniczej. Pod koniec XIX wieku mieścił się tu skład win Maurycego Sprzączkowskiego, który był największym w Królestwie Polskim przedstawicielem potentata herbacianego Piotra Orłowa. W styczniu 1884 roku w delikatesach Maurycego Sprzączkowskiego otwarto pierwsze w Łodzi gabinety gościnne wyposażone w wygodne fotele i kanapy, które gwarantowały klientom komfort i dyskrecję. W gabinetach z oddzielną obsługą organizowano bankiety z okazji ważnego wydarzenia, a także towarzyskie lub rodzinne obiady i kolacje. Maurycy Sprzączkowski oferował swoim klientom bogaty wybór win, kaw, herbat, oraz migdałów, czekolady czy pierników. Kamienica powstała w stylu eklektycznym z neorenesansowymi elementami. Pod gzymsem ciągnie się fryz arkadkowo-konsolowy, okna na piętrach zostały obramowane pilastrami i zwieńczone ozdobnymi naczółkami. Po II wojnie światowej kamienica została przeznaczona na mieszkania a lokale na parterze na cele usługowe. W 1993 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków, a w drugiej dekadzie XXI wieku objęto go programem "Mia100 kamienic" i wyremontowano. Ulica Dzielna nazwę zawdzięczała swojemu położeniu pomiędzy Nowym Miastem a osadą lniarsko-bawełnianą zwaną Łódką, które oddzielała od siebie. W 1924 roku nadano jej imię prezydenta Gabriela Narutowicza.