File:BnF ms. 22543 fol. 23v Mos Cominals fai ben parer.jpg

  Mos Cominals fai ben parer
  que, si el pogues dir ni far
  cauza que·m degues enuiar,
  elh en faria son poder:
  mas paubreir’e vilenc l’assalh
  e poders e jovens li falh,
  per c’als guerriers non fai paor;
  e non a amic ni senhor
  que no·l tenha per enoios,
  mas tan can ditz nostras tensos.

  E s’ieu lo voill ben dechazer,
  que·l voilla tolre mon chantar,
  ja non er qui·lh don a manjar
  ni·l voilla albergar un ser:
  mas metrai lo chan dins serralh
  per qu’el soven trembl’e badalh.
  Que la verchiera de s’oisor
  vendet, don son gai mant pastor,
  car lai vivi’ ab sos lairos
  emblan las fedas e·ls motos.

  Anc ab armas no saup valer
  hom mens, tan se·n volgues lauzar,
  ni als guerriers, mas ab parlar,
  no saup hom mens de dan tener:
  mas soven mou guerr’e assalh
  a sels que an croz e sonalh,
  don mil monge dins refeitor
  preian, ploran, nostre Senhor,
  qu’en Pons Tortz e’n San Laurens fos,
  si com es, vielhs e sofraitos.

  Lialtat sol mot mantener
  e falsedat tostems blasmar,
  mas al Tornel la·i vim laissar
  e del tot metr’en non chaler;
  per que ditz lo paire n’Eralh
  que home qui nafre e talh
  e prenda son lige senhor
  ni·l removia castel ni tor
  no·l deu mantener nuls homs bos,
  per qu’el no·l manten ni·n Randos.

  Ja nulh marit non cal temer
  de lui ni sa molher gardar,
  ans lo pot laissar domneiar
  et estar ab leis a lezer;
  que cal que·l debois ni l’entalh,
  deboissar lo pot d’aital talh:
  ses pel, ses carn e ses color
  e ses joven e ses vigor;
  e d’ome qu’es d’aital faisos
  non deu esser maritz gelos.