File:Arthur and Fritz Kahn Collection 1889-1932 (19718674693).jpg

Title: Arthur and Fritz Kahn Collection 1889-1932
Identifier: arthurfritzkahn_03_reel03 (find matches)
Year: [1] (s)
Authors: Kahn, Arthur and Fritz
Subjects: Kahn, Fritz 1888-1968; Kahn, Arthur David 1850-1928; Natural history illustrators; Natural history
Publisher:
Contributing Library: Leo Baeck Institute Archives
Digitizing Sponsor: Leo Baeck Institute Archives

View Book Page: Book Viewer
About This Book: Catalog Entry
View All Images: All Images From Book
Click here to view book online to see this illustration in context in a browseable online version of this book.

Text Appearing Before Image:
7" ?
Text Appearing After Image:
al bezield door den wensch het geheim der wandelende cellen te doorgronden en wijdde al mijn krachten aan die opgave, Dikwijls Zat ik van 's morgens vroeg tot diep in den nacht over mijn microscoop gebogen en dikwijls gebeurde het, dat ik aan mijn werktafel in slaap viel en daar 's morgens vroeg wakker werd, Dan sliep ik, door vermoeid- heid overmand, nog eens den ge- heelen dag om eerst laat in den middag weer aan mijn werk te gaan en gedurende den geheelen nacht het leven van die geheimzinnige diertjes te bestudeeren. Dikwijls tapte ik mij zelf bloed af en zag met verbazing en afschuw dit wezen, dat ik, maar ook weer niet ik was, zieh in elkaar rollen en weer verder kruipen alsof het zieh 130 nog in mijn lichaam bevond. Ver- schillende malen sneed ik kleine stukjes van mijn huid of spier- weefsel af, wanneer ik die voor mijn onderzoekingen noodig had» Door al dat bloedverlies en die ont- beringen, werd mijn lichaam zoo- zeer verzwakt, dat ik op een dag, midden in een nieuw experiment, het verstand verloor» Het leek mij toe, dat ik een stem plotseling hoorde zeggen: „Dit is de duizendste nacht, dien je in dit vertrek met je onder- zoekingen doorbrengt. Je hebt je een waar vertegenwoordiger van de wetenschap getoond. Als belooning daarvoor zul je vandaag tusschen de wandelcellen van je eigen lichaam doorbrengen en dingen zien, die nog geen mensch ooit gezien heeft/' Toen ik wakker werd, dreef ik Te midden van de papillen van het darmkanaal. De wandelende cel is op den top van een der darmpapillen terecht gekomen, zooals er vele duizenden in het darmkanaal omlaag hangen en door hun, op den voors grond links zichtbare bloed s en lymphvaten de voedselbrij in den bloedstroom opzuig^en. Op den voors grond een lymphhoop met de door dezen afgescheiden wandelende cellen welke bij het vervoer van de voedsels brij, vooral van het vet, als sjouwers werkzaam zijn. Op den achtergrond de aanroUende voedselstroom. als wandelende cel in den bloed- stroom voort» In het midden van de ader dreven als een dikke kluwen de bloedcellen belangrijk sneller dan wij wandelende cellen, die aan den rand voortdreven, Toen ik in het voor bij gaan een schatting maakte van het aantal cellen, viel mij op, dat er veel meer wandelende cellen te zien waren dan onder normale omstandigheden bepaald zijn, Uit alle äderen, die in deze ader uit- mondden, kwamen nieuwe zwermen wandelende cellen het aantal nog vermeerderen. De cellen verkeerden blijkbaar in een toestand van groote opwinding en schenen elkaar door de een of andere geheime taal op de hoogte brengen, Ook naar mij kwa- men wandelende cellen toe en sche- nen mij iets mee te deelen, doch ik verstond hen niet. Kennelijk ver- baasd over mijn onverschilligheid, lieten de cellen mij links liggen. Ik besloot hen te volgen en toen zij bij een aftakking een zijarm van de ader insloegen, ging ik hen achterna, kriskras door tal van bloed- vaten. Plotseling bleef de stroom staan. De ader, waardoor wij tot dusverre als door een nauw kanaal waren omgeven geweest, had zieh verwijd en in plaats van den gladgemetselden wand, omringden ons brokkelige rotsen en daartusschen kolkte het bloed. De tot dusverre kogelvormige cellen staken als poliepen armen uit den stroom en klommen tegen de donkere rotswanden op. Door een spieet in het gesteente verdwenen zij. Aarzelend volgde ik hen en kwam in een smal steegje tusschen twee hooge roode muren van regelmatige steenen waarlangs telegraafdraden liepen. In die draden zag men van tijd tot tijd als reusachtige spinnen vertakte apparaten hangen. Het werd mij spoedig duidelijk, dat ik mij in een gleuf tusschen twee spiervezels bevond: de roode tegels waren de fibrillenkasten van de spiervezels, de draden zenuwvezels en de groote

Note About Images