File:หลวงพ่อคง จตฺตมโล 0011.jpg

โอวาทธรรมหลวงพ่อคง จตฺตมโล

ศีลห้า ห้าเราก็ได้มาจากองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ศีล๘ ศีล๑๐ ศีล๒๒๗ ให้เราชาวพุทธเข้าวัดดูเอง ศีลรักษาคนเป็นอย่างไร คนรักษาศีลเป็นอย่างไร พระพุทธเจ้าเป็นผู้ฉลาดแล้ว เป็นโลกะวิทูแล้วไม่ต้องรักษาศีล ศีลไปรักษาท่าน เหมือนเกลือรักษาความเค็มเอาไว้ แต่พวกเรายังอยู่ในสัตว์ ยังเบียดเบียนกันอยู่ เรียกว่าคนปนสัตว์ ยังออกจากสัตว์ไม่ได้อย่างพระพุทธเจ้า องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเอาสัตว์ออกได้แล้ว จึงได้เรียกว่าพระโพธิสัตว์ ยังออกจากสัตว์ไม่ได้ อวิชชายังหุ้มห่ออยู่ ยังออกจากอวิชชาไม่ได้ ยังออกจากสมุติไม่ได้ ยังติดสมมุติอยู่ เขาสมมุติให้หมา ให้บ้าก็เอา เพราะเรายังโง่อยู่ ยังเอาตัวหมาออกไม่ได้ กิริยาคนโกหกพกลม กิริยาสัตว์เอาออกไม่ได้ ฆ่าตัวเองก็ได้ ฆ่าพ่อ ฆ่าแม่ก็ได้ ฆ่าลูกในท้องก็ได้นี่ ยั้งเอาสัตว์ออกไม่ได้

อย่างนั้น พระโพธิสัตว์ เอาสัตว์ออกได้แล้ว จึงเรียกว่า กกุสันโธ ออกจากนามไก่ โกนาคมโน ออกจากนามนาค กัสสโป ออกจากนามเต่า โคตะโม ออกจากนามโค ระณัญ ชะโหราชสีห์ จะออกจากนามสัตว์ ยังเดินทางอยู่นี้องค์ที่ห้า คือพระศรีอริยเมตไตรย นั่นหน่อของพระพุทธเจ้ามีอยู่ห้าพระองค์ ฉะนั้นพวกเราเข้ามาวัดดูเอง อย่าเห็นแต่ประวัติพระพุทธเจ้าดีอย่างโน้น ดีอย่างนี้ แต่เราไม่สร้างดี เรามีศีลแต่ปาก แต่ใจไม่มีศีล มือถือสาก ปากถือศีลอยู่ ว่าเมตตา ก็เมตตาแต่ปาก สามัคคีธรรม ก็สามัคคีธรรมแต่ปาก แต่ไม่สามัคคีจริง อย่างนั้นพระพุทธเจ้าเป็นสามัคคีแล้ว สาวกของพระพุทธเจ้าเห็นบาป เห็นกรรม เหมือนกับพระพุทธเจ้าแล้ว เป็นพระอรหันต์ หันตามพระพุทธเจ้าแล้ว ปฏิบัติตามพระพุทธเจ้า รู้จริงเห็นจริง รู้แจ้งเห็นจริงแล้ว จึงละบาปกรรมได้ มีหิริความละอายต่อบาป นี่เราก็ว่าไป หิริความละอายต่อบาป โอตตัปปะ ความเกรงกลัวต่อบาป ว่าแต่ปาก แต่ว่ายังจะกินเหล้าเมาสุรากันอยู่ ยังจะฉกจะลัก กันอยู่ ( โขมย ) อิจฉาตาร้อน กันอยู่ นี้ยังออกไม่ได้ เพราะยังอยู่ในอวิชชานั่นเอง

พระพุทธเจ้าตรัสว่าเพราะยังอยู่ในอวิชชา บาปนี้เราก็บัญญัติเอา แต่ตัวบาปก็ไม่มี มีแต่กิริยา เศร้าหมอง ผูกคอตาย ยิงตัวตาย โทมนัส โสมนัส มันมีอยู่ในตัวแล้ว อยู่กับขันธ์ห้านั่นเอง อยู่กับสติปัฏฐานสี่นั่นเอง อยู่ในตัวนั่นเอง แต่ไม่มีตัวมาเป็นอัตตา มันเป็นอนัตตา เรามาอัดเป็นตัวตน สมมุติว่า เป็นตัวหญิง ตัวชาย สมมุติมาอัดเอาไว้ บาปก็อัดเอาไว้ บุญก็อัดเอาไว้ พระพุทธเจ้าจึงอัดดูแล้ว อยู่ในอัตตามานานแล้ว นั่นคนแต่ก่อนใช้เงินอัฐ ก็คืออัตตา เงินไพ ก็คือโลภะ โทสะ โมหะ นั่นเอง ถ้าให้อภัยเขาแล้ว ไม่โมโหกับใครให้อภัย นี่สตางค์ไพ สามสตางค์นั้นคือ โลภะมูล โทสะมูล โมหะมูล นั่นเอาออกมาจากข้างใน สตางค์เฟื้อง ก็ออกมาจากอายตนะภายในหก อายตนะภายนอกหก หกสองสิบสอง เอาออกเหรียญเงิน เหรียญทอง อยู่ข้างในหมด แต่อาตมาไม่อธิบาย ให้มันรู้เอง เห็นเอง ให้หัวแตกเอง ( ให้เกิดปัญญเอง ) อย่าไปเอาหัวแตกเขามา อย่าไปเอาหัวแตกคนอื่นมาโพกหัวฟก หัวเราต้องฟกเองแตกเอง ( เกิดปัญญาเอง )